maandag 29 februari 2016

Queensize

Staat al enkele weken op mijn 'to visit' lijstje: Museum Arnhem. Niet alleen omdat ik er nooit eerder was, maar meer vanwege de expositie 'Queensize'. Aankondigingen en berichtgevingen hierover leiden me naar Arnhem. Queensize is een selectie (van werken van vrouwelijke kunstenaars) uit de collectie van Thomas Olbricht, een Duitse verzamelaar die al ruim 30 jaar hedendaagse kunst verzamelt.

Queensize?
'Het bed is een essentieel onderdeel van het leven en staat symbool voor de cyclus geboorte, leven en dood. De werken in de tentoonstelling hebben te maken met de thema’s geboorte en verval, dood, dromen en nachtmerries tot en met de ervaringen die onze identiteit vormgeven'
Onbevangen loop ik de zalen met de tentoongestelde werken binnen. Er zijn veel bezoekers. Toch is er genoeg ruimte om me een bepaald werk voor even toe te eigenen. Ik struikel vrijwel direct over 'Balsana' van Patricia Piccinini. Een siliconen meisje met echt haar dat gespreid ligt op een Perzisch tapijt. Ze heeft een kangoeroe op haar rug. 

Ik krijg geen genoeg van de hyperrealistische sculpture. Wat is echt? Wat is nep? De vragen echoën na wanneer ik me naar de volgende zaal begeef. Daar voel ik meer en meer de intensiteit van de thema's. Nieuwsgierig wandel ik langs de prachtige stukken van Olbricht. Bewonder de diversiteit aan materiaal en  kleuren. Foto's, film, sculpturen en schilderijen. Staan symbool voor de cyclus geboorte, leven en dood. Rust? Of lijkt dit maar zo? Ik wil meer weten. Naarmate ik me verdiep in de boodschap van de verschillende werken, struikel ik nog een paar keer. Figuurlijk.

Neem bijvoorbeeld 'Schuldig bevonden' van Sükran Moral. Centraal in deze foto staat het geweld tegen vrouwen. Geconfronteerd door de directheid van de foto, loop ik eerst verder en keer later terug. Om beter te bekijken? Of om de intentie van de kunstenaar beter te begrijpen?
'Sükran Moral stelt in haar werk de normen ten aanzien van 'buitenstaanders' ter discussie. Mensen die aan de rand van de maatschappij leven, zoals geestezieken, transseksuelen en prostituees. Slachtoffers van verkrachting wordt vaak verweten zelf aanleiding te hebben gegeven'


Ook de schilderijen met daarop filmsterren Julia Roberts en Mia Farrow van Dawn Mellor trekken mijn aandacht en bekijk ik meerdere keren. Geportretteerd en vervolgens genadeloos bekrast of verminkt. Mellor stelt via haar schilderijen de verheerlijking van sterren en de invloed van de media aan de orde. De animatiefilm 'Hebzucht' uit het drieluik 'Het Experiment / Greed' van Nathalie Djurberg komt al helemaal binnen. Beetje onwennig eerst. Aarzel of ik zal lachen om de malle naakte vrouwenfiguurtjes van klei? Als ik al zou willen, er komt geen lach. Eerder een frons op mijn gezicht. Geraakt door de directheid van de film waarin wellust en seksueel misbruik binnen de katholieke kerk centraal staan.

Een indrukwekkende expositie met een hard randje. Zeg maar rustig een harde rand. Contrasten en confronterende boodschappen. Niet verzwijgen, wel verzachten wil ik deze indruk. En besluit om terug te lopen naar de eerste zaal. Werp nogmaals een blik op 'We live in the Milky Way' van Makiko Kudo. Een meisje afgebeeld in een warmrood landschap. Ik moet oppassen. Anders struikel ik alsnog over het meisje met de kangoeroe in dezelfde zaal. 'Balasana'; in de yogaleer geldt het als een rust en stretchoefening. Fijn moment om de expositie mee af te sluiten.

Museum Arnhem

Niet eerder was ik er. Aangenaam verrast door de ligging van het museum, de indrukwekkende tentoonstelling en niet in de laatste plaats door de vaste collectie, waaronder Charley Toorop, Pyke Koch, Jan Sluijters en anderen. Het bezoek meer dan de moeite waard!


Voor meer foto's check Facebookpagina UIT_ver_GROOT
Voor meer informatie over het museum: Museum Arnhem

De expositie Queensize is nog tot 16 mei 2016 te zien.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten