We Won

In het Rijksmuseum Twenthe op zoek naar de ruimte waar het werk van Thomas Gainsborough tentoongesteld wordt. Met Ludo. Spraken we eens af. Hadden we nog te goed. Samen een expositie bezoeken. Kunst kijken. Wat maakt iets 'goed'? Mooi? Voor wie bedoeld? Maar helaas. Een dag te vroeg voor Gainsborough. Gelukkig nog net niet te laat om de werken van Hans Steffelaar te zien. Wat een verrassing!

Maar eerst zag ik deze.

De laatste tijd kenmerkt zich door ontmoetingen. Veel. Interessante. Mooie, fijne, bijzondere. Waar mijn hoofd vol van zit. Vandaag nog sprak ik met iemand over deze ontmoetingen. Terwijl ik vertelde, stond ik in gedachten weer voor het werk 'Universal Recipient' van Jitish Kallat. Ik bleef er naar staren. Van veraf ogenschijnlijk een onopvallend kapsel. Van dichtbij zoveel te ontleden en blijven zien. Mensen, dingen, situaties. Als één brei. In/op één schedel. Als al die ontmoetingen. Nieuwe, hernieuwde. Gesprekken over eigenheid, identiteit. In een wereld waarin we overvallen worden door een stortvloed aan impulsen. Raken en geraakt worden. Focus. Of juist niet? We zijn druk. In ons hoofd. Niet alleen leer en groei ik door al die ontmoetingen, dan wel zijn het de fragmenten die me bijblijven.

Zoals Jacob Jan over zijn overgrootvader Voerman Sr.:

'Zijn we niet allemaal geboren om de wereld binnen te laten, daar zijn verschrikkelijke gang te laten gaan, om het vervolgens in een andere vorm weer aan de wereld terug te geven?' 

Die zin schiet door mijn hoofd als ik samen met Ludo door de imposante tentoonstelling 'We Won' van Steffelaar loop. Werken die uitbeelden dat we worden voortgedreven door onze verwachtingen, ambities, geloof en idealen. Ik kijk naar Ludo en zie ineens verschillende Ludo's. Muzikant, schilder, fotograaf, maar bovenal een kunstenaar. Creatief brein. Waar veel in zit. Talent. Teveel soms misschien. Voor hem. Ik vraag wat hém drijft. Wat zijn verwachtingen zijn. Idealen.

'We Won' is niet alleen de titel van de eerste museale solotentoonstelling van Hans Steffelaar, maar ook de naam van een cruciale serie werken die ons de keerzijde van de overwinning toont'

De discussie over de keerzijde, de alom bekende randvoorwaarden. Brood moet op de plank. Wat soms lastig is, wil je dicht bij jezelf blijven. Weerhoudt het je van het nastreven van idealen? Beperkt het? Of combineer je? Daarom (daarnaast ook nog eens) de vakman Ludo. Zich buigend over kleuren in de schilderijen. Vergelijkend. Steffelaar met die van Monet. Als inspiratiebron voor zijn werk als ontwerper. Geeft hij terug. Niet alleen zakelijk. Aan zijn omgeving, kinderen en kleinkinderen. Laat hij via zijn werk zien wat hem beweegt.

Zoals de schilder Steffelaar zelf verwoord moet zijn metersbrede werken de kijker bij de lurven grijpen. Bij deze. Geen tijd, maar ook geen ruimte meer voor Gainsborough. Hoewel... nu we er toch zijn. Even stiekem gluren voor de officiele opening wordt gedoogd. Ons gegund.

Bezoek aan het Rijksmuseum Twenthe, bijzondere ervaring met fijne mensen in meerdere opzichten. Veel geleerd.

De expositie 'We Won' van Hans Steffelaar duurt helaas maar tot 27 maart aanstaande. Misschien kun je binnenkort elders zijn werk bewonderen. Voor de liefhebbers... 'Gainsborough in his own words' duurt tot 24 juli.

Over Ludo:
Studio Ludo
The Charles Darwin Selection