Scegli il Paradiso

'Well, see you Wednesday morning! Then the artists will be in the studio'.

En zo rijden wij die bewuste woensdag met onze geleende camper vanaf de Adriatische kust richting Imola, naar de werkplaats van het kunstenaarsduo Bertozzi & Casoni. Beetje zenuwachtig, maar nog meer verheugd en vooral benieuwd naar de mensen achter de realisatie van het keramische werk waar ik twee jaar geleden zo onder de indruk van was geraakt. 

Om precies te zijn; in februari 2013 zie ik haar voor het eerst. Een prachtige lentedag. Waarom niet naar het strand? Daarna argeloos het museum Beelden aan Zee in Scheveningen betreden om vervolgens geconfronteerd te worden met de imposante sculpturen van (Giampaolo) Bertozzi & (Stefano Dal Monte) Casoni, waaronder 'Scegli il Paradiso'. Opgesteld tegenover 'Madonna scheletrita'. Ik schrik. Heftig moment. Leven en dood. Zo dicht op elkaar. Letterlijk en figuurlijk. De baby aan haar voeten. Is het mooi? Zuiver? Of bizar? Ik word getroffen door de verwijzing naar nietig en het feit dat alles voorbijgaat.

Het kost me tijd om de opgedane indrukken te verwerken. Mijn nieuwsgierigheid is ook nog lang niet bevredigd. Ik wil meer. In ieder geval de expositie eerst nogmaals bezoeken. De twee sculpturen voor een tweede keer bekijken en daarnaast aandacht schenken aan de andere tentoongestelde werken. Uitstel wordt afstel. Ik ben te laat. De stukken staan inmiddels alweer in Italië, de thuisbasis van beide kunstenaars. Ik zoek informatie op internet, wil weten of er nog meer exposities in Nederland het verschiet liggen. Nee, niets. Het komt er niet van. Tot afgelopen week dus. Twee jaar later...

Als afsluiter van een heerlijke vakantie. Na een paar weken door verschillende gebieden van Italië getrokken, toetsen we als laatste de plaats 'Imola' in als bestemming in het navigatiesysteem. Daar aangekomen, worden we geleid naar een groot industrieterrein vol loodsen en barakken. Enigszins bescheiden stappen we die van de heren binnen. De loods bestaat uit drie gedeelten en een bovenverdieping. Grauw, grijs en stoffig. Ogenschijnlijk. Ogen enigszins aangepast en zelf een beetje geacclimatiseerd, word ik in korte tijd keer meerdere keren verrast door de kleurrijke fragmenten en details van het werk (hún werk) wat open en bloot ongeordend overal verspreid en binnen handbereik ligt. Klaar om opgenomen te worden in de meest fantastische composities. Geen twijfel mogelijk. We bevinden ons in het Walhalla van de keramische kunst. Geen moment om hierover na te denken. Uit het derde gedeelte komt Casoni ons begroeten. Met een lichte verontschuldiging voor zijn slechte Engels, roept hij snel Bertozzi en ook Jolanda, hun assistent.

Nog steeds beduusd over de hartelijke ontvangst, gastvrijheid en nog meer de verhalen over inspiratie, bijvoorbeeld zoals nu het werk 'Summer' uit 1573 van kunstschilder Guiseppe Arcimboldo. We zijn getuige van de eerste opzetten. In plaats van fruit, pronkt op het torso af en toe een inmiddels voor ons bekend grapje van de heren. Denk aan een sigaret of één van de Piero Manzoni blikjes. De liefde voor het vak spat van de verhalen af. Wat aarzelend vertel ik over mijn eerste ontmoeting met hun werk in Scheveningen. Geraakt door de Madonna, het leven en de dood. En waarom juist dít werk in het bijzonder. Ik raak geëmotioneerd wanneer ik besef dat ik nu oog in oog sta met het creatieve brein en de meesterlijke uitvoering van de sculpturen die mij weten te treffen. 'Kom!'

De rondleiding gaat verder. Het verhaal wordt voortgezet. In de andere loods. Ook daar is niets wat het lijkt. Zelfs de verdwaalde 'Brillo' dozen zijn van keramiek. En daar tussenin staat ze. Stevig ingepakt in een gigantisch houten krat. Klaar om verscheept te worden, ik meen naar New York. Een glimp vang ik van haar op.

Jolanda vraagt of we nog even mee gaan naar boven. Deze ruimte is half kantoor, half werkplaats. Ook hier geldt het contrast stoffig versus kleurrijk. De her en der verspreide keramische bloemen lijken nog kwetsbaarder zo tegenover de enorme zwijnenkop boven het kopieerapparaat. Jolanda kruipt snel even achter haar pc om het laatste nieuws te checken. Haar bureau staat aan een binnenraam en vanuit daar overziet zij de gehele werkplaats. Casoni neemt plaats aan een grote stalen eettafel. Bertozzi opent de kast achter de tafel en pakt er een stapel overzichtsboeken uit. Oeuvreboeken. Al bladerend lichten de kunstenaars tekst en foto's toe. Vertellen over de verschillende periodes en de diversiteit. Het provoceren. 'Either you accept a dialogue or die'. Over hergebruik. Wat is afval? Wat maakt iets tot afval? Wie bepaalt? De contrasten. Al vijfendertig jaar werken de mannen samen. Ontmoetten elkaar op de kunstacademie in Faenza. We krijgen de boeken. Gesigneerd en wel. Verbouwereerd nemen wij ze in ontvangst. Daar blijft het niet bij. Ik krijg een narcis. Uit het werk 'Madonna Scheletrita'. Eén van de Manzoni blikjes wordt ons toegeschoven.

We zijn met stomheid geslagen Zij zijn ons voor. Bedanken ons. Zij ons nota bene. Voor het bezoek en de interesse in hun werk. Wanneer we wegrijden ben ik -net als twee jaar geleden- getroffen. Nu alleen nog meer door de breinen achter het werk. De mensen achter het werk. Ook nu heb ik nóg niet genoeg gehad. Ook nu wil ik nóg meer Bertozzi & Casoni. Wanneer is de volgende expositie?

Meer over Bertozzi & Casoni weten? Check hier hun site
Blog nav bezoek Beelden aan Zee: Just a sunny Sunday