Haasten. Ik haat dat. Vooral omdat ik me de laatste tijd al zo opgefokt voel. Bijna chagrijnig naar Zwolle, ware het niet dat lief zo positief ingesteld is. Maar om op dit late tijdstip nog de expositie 'Closer - Het megarealisme van Tjalf Sparnaay' in De Fundatie te willen bezoeken, heeft wat mij betreft geen zin meer. Ik wil in alle rust door het museum kunnen dolen en me laten verrassen door werk wat ik niet eerder zag. Me opnieuw laten verrassen door alle favoriete werken die ik al honderd keer gezien heb. 'Laten we gewoon een biertje pakken' opper ik. Lief pakt echter mijn hand en trekt me mee naar de ingang. Het is inmiddels tien over vier.
Om half vijf heb ik de knikkers, gebakken eieren, patat, hamburgers, Barbiepoppen én de binnenkant van de vaatwasser van Tjalf Sparnaay wel gezien. Ik geef toe. Ben onder de indruk. Én van de tijd die ik nodig had om deze expositie te bezichtigen én uiteraard van de olieverf-meesterwerken van de kunstenaar. Stuk voor stuk. Dat iemand in staat is om tot in de fijnste details de werkelijkheid weet uit te vergroten, vind ik zelfs bizar knap. Alleen daar wij hij via zijn schilderijen de kijker in staat wil stellen de realiteit opnieuw te ervaren, opnieuw te laten ontdekken, mis ik persoonlijk alle gelegenheid tot interpretatie. Nog een bekentenis. Wel word ik vrolijk. Blij van zijn schilderijen. Met een schat aan kleur. In de juiste belichting. Onthaasten in twintig minuten. Ik kan dat. Dacht ik.
Zowaar tijd over. Om de andere expositie 'In Search of Meaning - Mensenbeelden in globaal perspectief' te bekijken. Snel. Toch weer haasten. Met de trap naar boven. Op naar een andere wereld. Sparnaay's kleuren zouden met iedere traptrede moeten vervagen. Alsof dat lukt in die korte tijd.
Het contrast blijkt dan ook te groot. Zit al een tijdje niet zo lekker in mijn vel. Weet dan ook eigenlijk niet zo goed hoe ik de nieuwe indrukken moet verwerken. Wat ik er mee aan moet. Sluimerende gedachten krijgen bevestiging door bijvoorbeeld 'Conversation Piece' van Juan Múnoz. Geen grip op zaken. Meningen die er toe doen. Of juist niet? En op afstand? Of toch dichtbij?
Is het wij versus zij? En waar sta ik? Onrust neemt toe. Rest een kwartier. Ik wil meer weten. Maar waar te beginnen met verdiepen? In de toedracht van de expositie. Waarom juist deze werken? Wat is het thema? Wat is de betekenis van 'Mensenbeelden in globaal perspectief'?
Een volgende trap op. Naar de tweede verdieping. Deel twee van de expositie. Nog meer imposant. Indrukwekkend. Creaturen in de vorm van mensen. In diverse hoedanigheden. Ontstaan door mensenhanden, door kunstenaars die vooral bezig zijn met het lichaam, de dood, seksualiteit, geboorte en liefde. 'Geen ruimte voor kwetsbaarheid' lees ik in de folder. Daarentegen op een muur: 'het enige van belang is de relatie met anderen. Als mensen zich meer in de ander zouden inleven'. Inderdaad, in dat geval al die heftige uitingen waarschijnlijk niet nodig. Alsof het me allemaal een beetje te veel wordt, bekruipt het gevoel om, vijf minuten voor sluitingstijd, mijn kop onder de dekens te stoppen. Kussen mag ook.
'Pillow'. En ik herken. Zo goed. Op dat moment. Wanneer ik bijna struikel over de sculptuur van kunstenaresse Berlinde de Brucykere. Ik loop geen tien, maar twintig keer om het werk heen. Blauw, rood en paars. Het vel van de man. Man? Mens. Geen geslacht. Geen ogen om de kwetsbaarheid van af te lezen. Wel te vangen in iedere porie van zijn lijf. Gespannen verstopt hij zich. Of schuilt hij? Is hij moe? Of bang? Schaamte? Alsof er geen plaats is voor kwetsbaarheid. En met wie te delen?
Voordat ik mijn jas aantrek, loop ik nog even terug naar 'Carbon Cycle' van Marc Quinn. Nee, het helpt niet. Integendeel, nog onrustiger dan ik kwam, verlaat ik het museum. Mijn hoofd vol vraagtekens. Intrigerende tentoonstelling. Eén die binnenkwam. En het is nog niet af. Ik wil meer verhaal en meer tijd. Ik kom dan ook terug...
De expositie In Search of Meaning is nog tot en met 6 april 2015 te zien
De expositie Closer is ook nog tot en met 6 april 2015 te zien
Musea doen ook bij mij een beroep op mijn mindfull zijn. Spannende column dit en herkenbaar
BeantwoordenVerwijderen