Een paar weken geleden… of ik mee ga naar het Grauzone
festival. Het wát? Ik laat me vertellen dat het om een festival gaat in De
Melkweg Amsterdam en in het teken staat van New Wave en Postpunk. Aha… dé en mijn tachtiger jaren!
Ik ga mee! Naar editie nummer 1 van Grauzone!
Op het moment dat ik de Melkwegbrug overloop voel ik de tijd
van toen in mijn lijf schieten… Bij binnenkomst wordt dit versterkt door het
publiek. De huidige jonge punks herinneren mij aan toen. Maar ook de huidige veertig
plussers brengen me terug in een tijd zoals het was en nu weer voorbij komt. Blikken van
herkenning. Mooi eigenlijk, die verbinding. Niet toevallig, maar juist omdat de
artiesten van nu het genre een nieuw leven inblazen.
De tachtiger jaren. Nu, als veertiger, wanneer ik terugblik
op die periode denk ik eerst dat de jaren tachtig vrij geruisloos zijn
verlopen, maar als ik wat dieper graaf en mijn herinneringen illustreer met de ‘Grauzonemuziek’
constateer ik toch een (voor-mijn-doen) wat meer roerige periode. Lekker dat
muziek dit met je doet. Kán doen. Onder andere herinneringen oproepen. Je
terugbrengt in een tijd van meer dan dertig jaar geleden. Terwijl in één
mensenleven.
Ik weet nog dat ook ik op 13-jarige leeftijd, enigszins onevenwichtig
de jaren tachtig binnenliep. Aan de ene kant het veilige huiselijke nest in
Gelderland, aan de andere kant van de rivier De IJssel triggerde mij het
(uitgaans)leven van Deventer / Overijssel… De eerste helft van de jaren tachtig
bracht ik door met Doe Maar. Over de (her)ontmoeting met deze periode schreef
ik in een eerder blog. De andere helft – amper mijn puisten voorbij – werd
onder andere vertegenwoordigd door wat meer ´zweverige´ muziek. Wij brachten
onze weekenden dan ook door óf in Het Burgerweeshuis óf in De Elegast Deventer.
Tot in de late uurtjes dansend
op Talking Heads, Joy Division, The Cure, The Cult, New Order, The Smiths, enz.
Ik spreek en dans met de Punkers en New Wavers van nu. Ik
spreek en dans met de Punkers en New Wavers van toen. Super! Muziek is
tijdloos. Muziek verbindt. Muziek is van ons allemaal.
De band 'A Certain Ratio' is een lekkere opwarmer van het festival. Maar ook geniet ik
van The Chameleons. Topper en afsluiter is natuurlijk Echo & The Bunnymen.
Toevallig is er op de dag na Grauzone een zogenaamde
´ouderavond´ in De Elegast. Geen avond om de rapporten van onze kids met de
leerkrachten te bespreken, maar een avond om weer eens als vanouds te swingen
op de grootste alternatieve hits uit de 70´s, 80´s en 90´s. De aankondiging is
er één die belooft dat het een avond wordt die druipt van nostalgie… Vrees
alleen …. twee nostalgische avonden achter elkaar?? Dat trekt deze veertiger
niet meer!
Een volgende keer wel. Net als volgend jaar opnieuw Grauzone!
Meer info over Grauzone of De Melkweg?
http://www.melkweg.nl/artikelpagina.jsp?artikelid=2039499&disciplineid=events
En hier de link naar cultuur- en poppodium Het Burgerweeshuis Deventer http://burgerweeshuis.nl/
En swingcafé De Elegast in Deventer http://www.elegastswingcafe.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten