Ieder is de bewerker van zijn eigen geluk
Geluk is een groot goed en een heel ruim begrip, voor
iedereen anders te interpreteren. Ik realiseer me dat dit onderwerp zo
onderhevig is aan tijd, persoonlijkheid, omstandigheid (leefomgeving) en
verwachtingen en daarmee zo groot. Aanleiding van dit blog is een affiche, met
daarop een aankondiging van een expositie van Evert Thielen in Slot Zeist. Deze
brengt me terug in Museum de Fundatie in Zwolle, waar ik in de herfst van 2011 kennis
mocht maken met zijn werk. Contrasten als vrijheid en gevangschap, onder ander
geïllustreerd in het veelluik ‘Het Verlangen’, brengen me nog verder terug in
de tijd….
Opeens zie ik haar. Naakt. Ik herken haar. Zoveel positieve energie diep weggestopt. Kan
er niet uit, mag er niet uit. Opgesloten. In angst, onzekerheid. Van wie mag ze
niet? Voelen. Lachen. Huilen. Leven. Van wie niet? Omstanders? Mensen met wie
ze samenleeft? Gevangen in heden, verleden? Toekomst? Vragen die nog meer
onzekerheid en kwetsbaarheid bewerkstelligen. Gevangen in haar naakte,
ogenschijnlijk open, lijf. Ze laat niet zien wie ze wil zijn. Ze realiseert
zich dat zij alleen de sleutel heeft om uit het keurslijf van de kooi te
kruipen.
Jaren geleden las ik een tekst van Theo Kars uit ‘Een speling van de natuur’:
'Een mens heeft zijn geluk in eigen handen. Wie zijn geestkracht inzet om volgens zijn instincten te leven, moet logischerwijs gelukkig worden. Geluk is een product dat iedereen zelf kan vervaardigen. Het vergt echter zoveel moeizame arbeid, dat de inspanning van de meeste mensen na verloop van tijd verslapt. Zij leven door in een schemertoestand: niet ongelukkig genoeg om een einde aan hun bestaan te maken, maar te zelden gelukkig om nog in duurzaam geluk te geloven'.
Ze weet; anderen beschouwden haar als bezit. Maar je kunt niet
iemand bezitten. Zelfs je eigen kind niet. Je levert een bijdrage aan de
opvoeding. Ook een partner bezit je niet. Net zo min als de partner jou. Hij is
niet ‘haar man’. Zij is niet ‘zijn vrouw’. Zij wil ‘ik’ zijn. Met alle respect
voor hem. In hun relatie. Het willen controleren en het gunnen van weinig
vrijheid is egoïstisch. Of gebaseerd op angst. Je kunt een partner of relatie
niet belemmeren in ontwikkeling. Iedereen leeft zijn of haar leven namelijk op
basis van persoonlijke keuzes en in een eigen tempo. Je kunt het leven van de
ander, van wie dan ook niet regisseren. Je kunt voor iemand anders niet bepalen
wat de definitie van geluk is.
In Het Verlangen voel ik een verwijt. Dat zij een (lees hét)
ultimatum moet stellen? Nee, dan ken je haar nog niet. Niet goed genoeg. Nooit
zal zij iemand forceren tot het maken van een keus. Keuzes maak je niet voor
iemand anders. Ieder is verantwoordelijk voor zijn of haar eigen geluk.
Onbegrepen door omstanders, maar gedreven door een opborrelend verlangen naar
vrijheid opent ze de kooi. Aarzelend en met moeite kruipt ze naar buiten. Dan
recht ze haar rug en stelt zichzelf eerst open voor … zichzelf. Ingegeven door onvoorwaardelijk
vrije gedachten besluit ze vervolgens zelf welke weg ze inslaat.
De schilder
Evert
Thielen (Venlo, 1954 ) volgde zijn opleiding aan de Koninklijke Academie voor
Beeldende Kunsten in Den Haag. Met zijn imposante veelluiken en realistische
stijl groeide hij uit tot een bijzonder fenomeen in de kunstenwereld. Thielen
vindt zijn inspiratie in de schilderkunst van vroegere eeuwen. Hij vertaalt
zijn fascinatie voor de Vlaamse Primitieven in het algemeen en Jan van Eyck in
het bijzonder, Johannes Vermeer, Gabriël Metsu en andere oude meesters in
eigentijdse schilderkunst. De schilder maakt gebruik van eeuwenoude
schildertechnieken om natuur, mensen, interieurs en voorwerpen zo levensecht
mogelijk weer te geven. Zijn werkwijze verraadt een extreem gevoel voor
perfectionisme, liefde voor het revitaliseren van oude ambachtelijke
vaardigheden en onvoorwaardelijke overgave aan het vakmanschap. Hij combineert
deze toewijding met een sterke fascinatie voor verrassend actuele taferelen,
portretten en stillevens.
Slot Zeist: http://www.slotzeist.nl/?katern=80&taalcode=NL
Je hebt nog tot 30 december 2012 om het werk van Evert
Thielen in Slot Zeist te bewonderen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten